Het leven is cyclisch.

Als kind kwam ik via mijn moeder reeds in contact met het medicijnwiel. We hadden kinderboeken over het sjamanisme en ze nam ons mee naar verschillende ceremonies. Later verdiepte ik mij in het buddhisme en het wiel van Samsara waarin we steeds weer ons lijden en het lijden van onze voorouders herhalen en het wiel van Dharma waarin de vastgezette energie wordt vrijgemaakt en weer kan stromen. Er is weer beweging, de evolutie naar verlichting.

In de laatste paar jaar dient het medicijnwiel zich weer meer en meer aan in mijn leven. In mijn eigen ceremonies en rituelen neemt het van nature steeds meer haar plek in en wordt de betekenis voor mij ook steeds dieper en rijker.

Als je mij vraagt wat het medicijnwiel betekend dan voel ik dat het ten diepste een duiding is dat het leven cyclisch is. Niet lineair. Cyclisch met in de subtielere lagen onze bewustzijnsgroei als spiraal die ons naar een steeds hogere frequentie kan brengen. De vortex waarmee we ons wiel van lijden kunnen ontstijgen. (Hierin ervaar ik ten diepste dat het lijden in ons leven bestaat uit vastgezette energie en dat compassie de deur is naar het bewustzijn dat het lijden bevrijdt…)

De disbalans tussen het mannelijke en het vrouwelijke in de wereld. En dus ook in de polen van het medicijnwiel heeft in de wereld de illusie teweeggebracht dat het leven lineair is.
We gaan van A naar B.
Leven volgens de seizoenen, je maanstonden en je levensfasen is ondergeschikt geworden aan een maatschappij waarin we productief en doelgericht behoren te presteren.

Hierin voel ik ten diepste de uitnodiging vanuit het medicijnwiel om de balans te herstellen. In onszelf en in de wereld.
We komen in ons leven in deze maatschappelijke structuren, gebaseerd op de mannelijke zijde van het medicijnwiel (initiëren en manifesteren, zaaien en produceren, creëren en transformeren) namelijk niet tot de werkelijke rust en bezinning en de inspiratie om iets nieuws en bezields in de wereld te brengen. Dat waartoe de vrouwelijke pool van het medicijnwiel ons toe uitnodigt. (naar binnen keren en mediteren, tot rust en stilstand komen en herbronnen, regenereren en genezen, alleen kunnen zijn en weer verbinden met onze bron en het veld van onze voorouders en de onzichtbare wereld)

We gaan maar door en herhalen het wiel van Samsara.

In plaats van de overtuiging dat we ergens heen moeten met z’n allen gaat het om de ruimte en stilte…het letterlijke stilstaan, om opnieuw vanuit een diepe connectie met de bron en onze oorsprong te leven.

Dan ontstaat de impuls om te creëren en manifesteren vanzelf, vanuit Liefde.

Vanuit en gedragen door een eindeloze stroom liefde brengen we dan ons unieke licht in in de wereld, planten we zaadjes en keren we weer naar binnen als zij tot wasdom zijn gekomen. Om te herbronnen tot de nieuwe bezielde ‘geïnspireerde’ impuls ontstaat.

Want die komt altijd, hoe donker het ook soms lijkt.

Want het leven is cyclisch.