Mijn naam is Esther Landa. Ik ben de oudste dochter van een geboren Amsterdammer en een katholiek Zuid-Duits boerenmeisje. Als straatschoffie kende mijn vader een moeilijke jeugd; hij werd in een kindertehuis achtergelaten door zijn ouders. Ondanks zijn intelligentie kreeg hij geen goede basis en kansen geboden en leefde hij zijn leven met één been buiten de maatschappij en verdiende zijn geld met louche zaken. Mijn moeder had altijd al een diepe connectie met de natuur. Later heeft ze zich ontwikkeld in verschillende alternatieve geneeswijzen en werd ze een veelgevraagd integraal therapeut.

Hun relatie was een bijzondere combinatie die op termijn niet erg goed bleek te werken. Ik herinner me zeer pijnlijke en traumatische fragmenten uit mijn jeugd en sprookjesachtige winters en zomers op een idyllische boerderij midden in de heuvels en bossen van het prachtige Beierse landschap. Deze ervaringen boden een voedingsbodem voor het vormen van mijn eigen magische wereldbeeld en gaven ruimte aan het ontstaan van een diep weten dat er meer is tussen hemel en aarde.

Na een moeilijke periode van (over)leven in Amsterdam verhuisden we naar Den Bosch en kwam er meer rust voor mij en mijn zusje. Een grote opluchting voor mijn moeder die ons een leven in de natuur gunde en ons weg wilde halen uit de grofheid van Amsterdam. We leefden in Den Bosch in een prachtige woon- en werkgemeenschap aan de rand de stad en stonden binnen een paar tellen in de klei waar we naar hartenlust konden spelen.

Ik had een gave om met mensen om te gaan en had veel vrienden. Ik voelde me echter altijd buitenstaander. Alsof ik alles altijd van een afstandje gadesloeg. Ik stond voor iedereen klaar maar hechtte mij niet. Ook had ik een met de paplepel ingegoten weerstand tegen autoriteit. Daarvan probeerde ik me dan ook op allerlei mogelijke manieren los te maken.

Ik was diep getroffen door de staat van de aarde en miste de liefde en harmonie waarvan ik wist dat het oorspronkelijk zo hoorde te zijn, maar die ik van huis uit niet kende. Ik voelde een innerlijke roeping om de wereld te redden. Op welke wijze was me niet duidelijk, maar op de middelbare school kreeg ik steeds meer interesse voor de derde wereld, waar het onrecht en de ongelijkheid extra zichtbaar was en waar ik wellicht van betekenis kon zijn.

In het onderwijssysteem vond ik geen inspiratie. In mijn ogen ging het daar vooral over het oplossen van problemen die door de Westerse maatschappij zelf werden veroorzaakt of in stand gehouden. Ik vond mijn inspiratie in spirituele boeken, in de natuur en in de inzichten die ik ervarenderwijs over het leven kreeg. Ik reflecteerde over de mensheid, over liefde en over de samenhang in alles.

Ik wilde uiteindelijk weg van het keurslijf van de Westerse wereld. En die kans kreeg ik tijdens mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Mijn drang om de wereld mooier te maken en misschien wel te redden leidde mij naar Zuidoost-Azië, waar ik midden in de ongerepte jungle, zonder elektriciteit in een kindertehuis voor verwaarloosde, mishandelde en misbruikte kinderen ging zorgen. Ik kwam tot bloei in die jungle. Voelde me thuis op blote voeten tussen de insecten, vogels, reptielen, bloemen en kinderen, vrij van de conditioneringen van thuis.

Schoorvoetend maakte ik een jaar later mijn studie af en vertrok gelijk weer naar Thailand om daar twee jaar lang in een hangmat te mijmeren. Ik begon een bedrijfje en maakte en verkocht sieraden. Ik ervoer in die tijd veel momenten van ‘bliss’: een volledig samenvallen met het hier en nu. Gelukzaligheid, een volledig in het moment Zijn waarbij ik voelde ‘dit is het’. Ik was regelmatig tien dagen in het klooster voor een Vipassana[1] retraite, tien dagen in volledige stilte.

Vlak na de tsunami van 2004 vertrok ik hals over kop naar Sri Lanka om daar te helpen waar ik kon. Teleurgesteld in de berekenende protocollen en status van ontwikkelingsorganisaties, begon ik op eigen kracht, geholpen door geld van anderen en vrijwilligers mijn eigen projecten. Samen met de lokale bevolking bouwden we huizen, scholen en speeltuinen en werkte ik zeven dagen in de week om alles af te krijgen wat op mijn pad kwam. Ik was bevlogen, maar stuitte op veel corruptie en hebzucht.

Na zes maanden kwam ik gedesillusioneerd thuis. Wat kunnen we in godsnaam op aarde doen dat werkelijk van duurzame betekenis kan zijn als mensen er een zooitje van blijven maken? Ik besloot dat de enige weg die van intrinsieke verandering is. Ik studeerde verder en werd trainer en coach op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, management en communicatie. Later vond ik de verdieping die ik zocht in de opleiding Essentiecoaching. Hier kwam ik thuis in mijzelf en hervond ik mijn gave mij te verbinden met de essentie van het leven en mensen te begeleiden om weer vanuit hun authenticiteit en hart te leven. Daarnaast runde ik zeven jaar lang een succesvol gastouderbureau in Amsterdam.

Ik kreeg twee prachtige dochters met een Birmese man die ik jaren daarvoor had ontmoet. Sinds hun geboorte leefden we afwisselend in Thailand, Myanmar en Nederland. Ik reisde wat af met mijn twee kindjes waarvoor ik grotendeels alleen zorgde. Ik startte permacultuur en recycling projecten, verbouwde en oogstte biologische rode en zwarte rijst en opende twee succesvolle ecologische restaurants. Ieder weekend organiseerde ik ‘beach clean-ups’. Ik voelde me vrij. Gedreven en gezegend.

Met mijn twee dochters op een scooter scheurde ik heen en weer tussen de stad en ons kleine dorpje aan de kust waar we ons ‘s avonds onder de waterval wasten en ‘s morgens een duik namen in zee. Ze wisten welke slangen en spinnen gevaarlijk waren en welke niet en hielden onze kleine kippen en kuikens goed in de gaten, zodat ze niet opgegeten zouden worden door de python uit de tuin van de buren.

We reisden regelmatig dertig uren lang over land naar Chiang Mai, via de jungle in vierwiel aangedreven auto’s, bussen, tuktuk’s en treinen. Op bezoek bij vrienden in een ecodorp om te leren en ideeën uit te wisselen. Mijn kinderen spraken inmiddels drie talen en kregen thuisonderwijs tussen de kippen, het leem en de bedrijvigheid van ons restaurant waar we boven woonden. We leefden in vrijheid en dat gaf me een enorme creatiekracht.

Vlak voor onze terugreis naar Nederland brak COVID-19 in China uit. Een bizar gebeuren met alle beelden op tv. Ik heb echter een vader die ons al jaren aan de keukentafel attendeerde op de meest bizarre complottheorieën en hij me seinde dat het nu toch echt begonnen was. ‘De grote wereld coup van de elite’ en dat ik mijn ogen open moest houden. Ik nam het allemaal met een korreltje zout. Maar ook mijn boeddhistisch leraar waarschuwde me al maanden daarvoor te stoppen met mijn investeringen in Myanmar, omdat er een derde wereldoorlog zonder wapens zou uitbreken. Volgens hem zou alles dicht gaan en hij vond het onverstandig dat ik toch weer een restaurant opende.

Ik reisde naar huis met mijn dochters. In het vliegtuig zaten we al tussen de geur van ontsmetting, handschoentjes en mondkapjes. Ik bleef waakzaam en bleef naar mijn onderbuik luisteren. Er klopte geen barst van. Bij aanvang van de eerste lockdown werd ik recalcitrant. Onder het mom van ‘take back your freedom to live’ bleef ik buiten dansbijeenkomsten organiseren. In verbazing met enig oordeel aanschouwde ik de mensen die angstvallig allerlei onzinnige regeltjes opvolgden.

Ondertussen verenigde ik mij met een grote groep vrienden en kwamen we wekelijks samen om het bizarre verloop van de coronacrisis in de wereld te ontrafelen. Hierin kwamen de meest bizarre complottheorieën aan bod. Ik bleef rustig; volgens mij kwam niemand ons redden en mijn provisiekast bleef ook leeg. Meermaals heb ik gevoeld dat het juist nu enorm belangrijk was om met onze ‘shit’ te dealen. Autonomie en soevereiniteit betekenen voor mij vrijheid en verantwoordelijkheid kunnen nemen voor je impact op het geheel. Als de wereldleiding weg zou vallen, zouden we dan wijs genoeg zijn om goede beslissingen voor onszelf en onze omgeving te zorgen?

Het conflict met de wereld zat in ons allemaal. We hebben al heel lang geleden onze macht uit handen geven in ruil voor comfort en luxe. De wereld was in de basis al heel lang op een corrupte manier georganiseerd en de farmaceutische industrie maakte al tijdenlang winst ten koste van de volksgezondheid. De verkeerde afslag was wat mij betreft al honderden zo niet duizenden jaren daarvoor gemaakt. Dus, wat was er nu nodig?

Ik bleef kritisch. Ik hield me dan ook niet aan de regels omdat ik de logica van de maatregelen niet in kon zien. Ik raakte vrienden kwijt die me veroordeelden in die keuze. Ik merkte hoe de framing via de media meewerkte aan dit proces van afscheiding tussen verschillende ‘kampen’. Ik voelde dat angst en verwarring aan beide kanten betekende dat we de macht uit handen gaven. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor onze gezondheid en onze invloed op onze omgeving.

Juist nu werd ons een heel grote kans geboden de heersende orde ter discussie te stellen. Om thema’s rondom autoriteit en de maatschappelijke inrichting ter discussie te stellen. We konden ons gaan afvragen: hoe willen wij zelf dat zich dit verder zou ontvouwen? Hoe willen wij zelf dat onze kinderen opgroeien?

In deze tijd ontstond Vrouwen voor Vrijheid en was ik vrijwel direct betrokken bij de organisatie. Onze eerste vrouwenmars in Utrecht was een groot succes. Het gaf enorm veel energie om tegen de heersende orde in, onze stem te laten horen. Niet in boosheid, maar vanuit een diep geloof dat het anders kon. Dat er op onacceptabele en dictatoriale wijze met onze grondrechten gerommeld werd en dat er alternatieven waren.

Wij wilden op geweldloze wijze laten horen dat het anders kon en dat het mogelijk was om op een andere wijze met gezondheid en ziekte om te gaan dan een heel land plat te leggen. Inmiddels was bewezen dat de nevenschade van de maatregelen vergaande gevolgen zou hebben op de volksgezondheid en op de economie. Inspirerende sprekers namen het podium en deelden hun bekrachtigende visies.

Vrouwen voor Vrijheid groeide en kreeg een enorme aanhang van mensen die niet geloofden in ergens tegen vechten, maar die geloven in werken aan hetgeen we willen manifesteren voor onszelf en voor de toekomstige generaties. Gedurende de acht manifestaties die we organiseerden, hebben we de politiek nooit een podium gegeven en hebben we ons ook nooit verbonden aan een politieke beweging. We bleven ons eigen pad volgen, we lieten onze eigen stem horen en creëerden een plek waar gelijkgestemden zich met elkaar konden verbinden. We deelden een enorme liefde voor mensen en voor onze vrijheid om ons eigen leven in te richten op een oorspronkelijke, vrije manier.

Bij een opstartbijeenkomst van Vrouwen voor Vrijheid ontmoette ik ook Ferdinand van der Neut en al snel kregen wij een mooie co-creërende en inspirerende relatie. In zijn huis in Ootmarsum vond ik samen met mijn twee dochters momenten van rust tijdens de wereldgekte en werd LuMens geboren. Het tijdboek waar we gedurende negen maanden met een prachtig team mensen met hart en ziel aan hebben gewerkt om de visies op een nieuwe wereld van verschillende bezielde schrijvers met de wereld te delen.

Er wordt veel gesproken over de mensen die wakker zijn en de mensen die dat niet zijn. Wat mij betreft is die tweedeling niet kloppend. Ik voel dat velen van ons een veranderend wereldbeeld krijgen. Zich meer openstellen voor praktische spiritualiteit en vooral dat veel mensen zich in deze tijd meer zijn gaan verdiepen in hun persoonlijke ontwikkeling. Het ter discussie stellen van de heersende orde houdt automatisch in dat we een verschuiving maken van uiterlijke autoriteit naar innerlijke autoriteit en persoonlijk leiderschap.

Diep van binnen besefte ik dat deze uiterlijke omstandigheden symptomen zijn van wat er in ons als individuen en als collectief afspeelt in onze schaduw. En daarmee besefte ik ook dat er werk in onszelf te doen is. Daar begint het ‘wakker’ worden wat mij betreft, het ‘ontwaken’ liever gezegd. Een bewust worden van onze eigen patronen, ons eigen ego, onze verslavingen en afhankelijkheden, onze projecties en oordelen. De wortels van onze belemmeringen, trauma’s, blokkades en angsten vinden. Helen en genezen. En uiteindelijk het enorme potentieel in ons ontdekken om een weergaloze wereld te creëren. In harmonie met de natuur en met elkaar. We zijn allemaal deel van de Bron.

Wanneer we ons bewust worden van deze verantwoordelijkheid en mogelijkheid dan nodigt dat uit tot schoon schip maken in onszelf en andere keuzes maken in het leven. Deze ‘crisis’ heeft heel wat stof doen opwaaien, maar vooral heeft het in iedereen op een eigen manier een trauma respons getriggerd. Het heeft – als het goed is – in voldoende mate onze pijnpunten geraakt waarmee we aan de slag kunnen. Om als mens heler te worden, meer in balans te komen, en meer in tune te leven met de wereld om ons heen.

Een nieuwe wereld begint voor mij bij een liefdevolle harmonieuze binnenwereld. De nieuwe politiek mag wat mij betreft gebaseerd zijn op wijsheid en altruïsme. Gericht op een gezonde vrije wereld voor de komende generaties. Ik geloof dat een vrij mens het beste wil voor zichzelf, zijn omgeving en de toekomst van zijn kinderen. Een werkelijk vrij mens leeft vanuit liefde en creatiekracht. Een vrij mens neemt radicale verantwoordelijkheid voor zijn eigen cirkel van invloed. Wanneer een autoriteit zich steeds meer met die vrijheid bemoeit dan wordt er afhankelijkheid en onderdrukking gecreëerd en komt een mens niet werkelijk tot zelfverwerkelijking. Als de druk van buitenaf zo groot wordt dan kunnen er uiteindelijk twee dingen gebeuren. Of we bezwijken en ons licht dooft, of het helpt ons onze authentieke oorspronkelijke kracht echt te gaan voelen en ons licht juist harder te laten schijnen.

Uiteindelijk gaat het erom dat we dat alternatief ook massaal gaan leven. In harmonie met onszelf, de natuur en de mensen om ons heen. De recentelijk overleden Boeddhistisch leraar Thich Nath Hanh zei het prachtig:

“The next Buddha will not take the form of a person. The next Buddha will rather take the shape of a community. A community that practices understanding and loving kindness. A community that practices a way of conscious living. This may be the most important thing for Earths survival.”

[1] Vipassana is een vorm van inzichtmeditatie, afkomstig uit het boeddhisme.